Waar is de tijd naartoe!?

Waar is de tijd naartoe!? Ondertussen ben ik in mijn laatste maand van mijn au pair jaar en het einde komt nu wel vreselijk dichtbij! En voorlopig is het allemaal nog met zeer gemengde gevoelens. Ik kijk nu toch wel echt uit naar het weerzien met mijn vrienden en familie, maar dat wil wel zeggen dat ik het goede leven hier moet achterlaten: Van maandag tot vrijdag werken, mijn weekends zo goed als altijd vrij en elke week net geen $200 om uit te geven aan wat ik wil. Zeg nu zelf, dat is toch een luxeleven!? Dat zal ik dus moeten achterlaten, samen met de vrienden die ik hier gemaakt heb en de zelfstandigheid. Want eens ik terug thuis ben zal ik weer gewoon bij de mama en papa moeten gaan wonen en ik weet niet zo goed wat ik daarbij voel…
Nu vragen sommigen zich misschien af waarom ik niet verlengd heb voor een jaar (we kunnen kiezen om te verlengen voor 6, 9 of 12 maanden), aangezien ik alles hier zo ga missen. Wel, daar zijn enkele reden voor:
- Als ik verleng moet ik terug opnieuw 60 uur aan een universiteit les
volgen en ik heb geen zin om weer geld uit te geven aan redelijk
nutteloze cursussen.
- Als ik verleng moet ik helemaal opnieuw vrienden zoeken, want alle
vrienden die ik nu heb zouden naar huis gaan in de loop van mijn
2e jaar.
- Ik zou weer de feestdagen missen en dat zag ik niet goed zitten.
- Hoe leuk het ook was om voor Luke te zorgen, werken als een
nanny is niet echt een carriere die ik wil uitbouwen en ik ben er
stilletjes aan wel klaar mee.
Maar zoals ik al zei: deze redenen willen niet zeggen dat ik het hier niet ongelofelijk ga missen!

Wat ik in de tussentijd allemaal heb gedaan is te veel om op te noemen, dus ik zal een verkorte versie geven. Begin april ben ik een week naar California geweest met mijn mama en zus. Daar hebben we San Francisco, Yosemite en LA gezien. Het was allemaal heel tof, maar voor mij was het vooral belangrijk om quality time met hen door te brengen voor ik hen weer 6 maanden zou moeten missen.
Eind mei/begin juni ben ik alleen 6 dagen naar Miami geweest. Jaap en Sarah waren zelf op vakantie met Luke, dus ik kon ofwel een week alleen thuis zitten of zelf ook iets boeken. Daar moest ik niet al te lang over nadenken! :p Spijtig genoeg heeft het 3 van de 6 dagen geregend, dus dat was niet zo plezant. Gelukkig had ik toffe mensen leren kennen in de hostel en we hebben ons met zijn allen toch kunnen bezighouden en we hebben toch plezier gemaakt!
Met een vriendin heb ik nadien de ROC race (ridiculous obstacle course) gelopen. Een 5km run in het thema van het TV programma wipe-out en de opbrengsten gingen naar een goed doel. Het was super tof en ik heb al met haar afgesproken dat ik volgend jaar speciaal terugkom om het weer met haar te doen. :p
Het weekend van 14-15 juni heb ik een uitstap gedaan naar de Niagara Falls met 1 van de lessen die ik gevolgd heb. Het was zeker de moeite om ze te zien, ze zijn echt wel indrukwekkend, maar de busrit was wel heel lang! Vrijdag heel de dag op de bus op weg naar daar (tussen 8 en 10u, afhankelijk van het verkeer) en zondag heel de dag terug. Dus eigenlijk hadden we alleen zaterdag om rond te lopen en activiteiten te doen. Maar het was de moeite EN het heeft me een extra stempel in mijn paspoort opgeleverd want ik ben ook aan de Canadese kant geweest. :)
22 Juni heb ik de grootste sprong van mijn leven gemaakt! Dan ben ik gaan skydiven!! Het was ongelofelijk, super, geweldig! Dit was de eerste keer, maar zeker niet de laatste!
Het weekend van 4 juli (de nationale feestdag) ben ik naar Marissa in Washington DC gegaan. Waar kan je beter zijn op de nationale feestdag dan in de hoofdstad!? Het was een super gezellig weekend en het vuurwerk kon ook wel tellen.
In Juli is er niet veel gebuurd. Al mijn weekends waren volzet omdat ik een cursus van Oxford Seminars aan het volgen was om mijn certificaat van English Teacher te behalen. En het is me gelukt, dus nu heb ik een extra diploma om op mijn CV te zetten! :D
En op 1 augustus is Chloe Madeline Veneman geboren. Het kleine zusje van Luke en tweede kindje van Jaap en Sarah. Mama en baby doen het alle 2 goed. Voor mij verandert er niet zo veel: Sarah heeft zwangerschapsverlof (nog tot dat ik vertrek), dus zij neemt in de dag Chloe en ik Luke. Ik zie Chloe dus alleen maar na mijn werkuren, buiten ze eens vasthouden of een flesje geven heb ik nog niet veel gedaan voor haar. En gelukkig is het een heel stille en rustige baby. Ze heeft me dus nog niet uit mijn slaap gehouden. :p En Luke doet het ook heel goed! Hij wil ze altijd maar aaien en kusjes geven, maar het concept van voorzichtig zijn heeft hij nog steeds niet door, dus we moeten hem wel goed in het oog houden. Hij bedoelt het allemaal wel goed, maar hij zou zijn zus wel eens pijn kunnen doen.

Nu in mijn laatste weken probeer ik nog zoveel mogelijk tijd door te brengen met mijn host familie en vrienden en probeer ik nog een paar dingen in Philadelphia en omstreken te bezichtigen. Ik ben afgelopen weekend nog naar de Amish Country geweest met Jaap en het weekend daarvoor ben ik naar Atlantic City geweest. We proberen nog het onderste uit de kan te halen voor mijn tijd er hier op zit.
Maar voor ik naar huis kom ga ik eerst nog iets meer dan een maand rondreizen, met als eerste punt op de agenda: Hawaii! Nadien volgen San Diego, LA, Grand Canyon, Las Vegas, Yosemite, San Francisco en Seattle. En dan, op 21 oktober om 9u ’s morgens zou ik terug met 2 benen op Belgische bodem moeten staan!